6 دسامبر 2023- بر اساس مقاله ی منتشر شده در مجله پزشکی نیوانگلند، یک داروی رایج که برای آرتریت روماتوئید تجویز می شود، می‌تواند پیشرفت دیابت نوع 1 را سرکوب کند.

اولین آزمایش انسانی در جهان که توسط پروفسور Thomas Kay از مؤسسه تحقیقات پزشکی سنت وینسنت (SVI) در ملبورن رهبری شد، نشان داد که اگر درمان با دارویی به نام باریسیتینیب(baricitinib) در عرض 100 روز پس از تشخیص دیابت نوع 1 شروع شود، می تواند به طور ایمن و موثر تولید انسولین را در بدن این افراد حفظ کند و پیشرفت دیابت نوع 1 را سرکوب کند.

پرفسور Kay، گفت: زمانی که دیابت نوع 1 برای اولین بار تشخیص داده می شود، تعداد قابل توجهی از سلول های تولید کننده انسولین هنوز در لوزالمعده وجود دارند. ما می خواستیم ببینیم که آیا می توانیم از تخریب بیشتر این سلول ها توسط سیستم ایمنی محافظت کنیم یا خیر. ما نشان دادیم که باریسیتینیب بطور ایمن و موثر پیشرفت دیابت نوع 1 را در افرادی که اخیراً این بیماری برای آنها تشخیص داده شده است، آهسته می کند.

این تحقیقات نوآورانه به عنوان اولین درمان اصلاح کننده ی بیماری در نوع خود برای دیابت نوع 1 که می تواند به صورت قرص ارائه شود، نویدبخش است.

پرفسور Kay، گفت: برای ما بسیار هیجان انگیز است که اولین گروهی در جهان باشیم که کارآیی بارسیتینیب را به عنوان یک درمان بالقوه برای دیابت نوع 1 آزمایش می کنیم.

تاکنون، افراد مبتلا به دیابت نوع 1 به انسولین از طریق تزریق یا پمپ وابسته بودند. کارآزمایی ما نشان داد که اگر پس از تشخیص زودهنگام، درمان با بارسیتینیب شروع شود و ادامه یابد، تولید انسولین در بدن این افراد حفظ می‌شود. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 که در این کارآزمایی بارسیتینیب را دریافت کردند به میزان قابل توجهی انسولین خارجی کمتری برای درمان نیاز داشتند.بدون درمان با بارسیتینیب، سلول های ایمنی به سلول های تولید کننده انسولین حمله کرده و آن ها را از بین می برند.

مدیریت مادام‌العمر این بیماری خودایمنی برای افراد مبتلا و خانواده‌هایشان بسیار سنگین است و برای زنده ماندن نیاز به نظارت دقیق بر قند خون و تجویز انسولین در روز و شب دارد.

تا زمان کشف انسولین در بیش از 100 سال پیش، دیابت نوع 1 یک بیماری کشنده بود. علیرغم نقش نجات دهنده ی انسولین، درمان با انسولین در صورت تجویز بیش از حد یا بسیار کم به طور بالقوه خطرناک است و این وضعیت همچنان با عوارض طولانی مدت از جمله حمله قلبی و سکته مغزی، اختلال بینایی، بیماری کلیوی و آسیب عصبی همراه است.

پرفسور هلن توماس، سرپرست پیش بالینی در این کارآزمایی، گفت: ما بسیار خوش بین هستیم که این درمان به زودی به صورت بالینی در دسترس قرار گیرد. این یک تغییر بزرگ در نحوه ی مدیریت دیابت نوع 1 خواهد بود و ما معتقدیم که به عنوان یک پیشرفت اساسی در توانایی کنترل دیابت نوع 1 نویدبخش است.

در این کارآزمایی انسانی تصادفی، دوسوکور و کنترل شده با دارونما بر روی داروی باریسیتینیب، محققان میزان قند خون و تولید انسولین 91 شرکت کننده را در طول یک سال بررسی کردند. از این تعداد به 60 نفر بارسیتینیب و به 31 نفر دارونما داده شد. همه شرکت کنندگان در کارآزمایی بین 10 تا 30 سال سن داشتند و کارآزمایی را ظرف 100 روز پس از تشخیص دیابت نوع 1، آغاز کردند.

با مصرف داروی باریستینیب سلول های ایمنی از کار افتاده و قادر به کشتن سلول های تولید کننده انسولین نبودند.

شرکت کنندگان در طول مدت مطالعه به درمان استاندارد خود با انسولین تجویز شده، ادامه دادند. محققان دوز کل روزانه انسولین شرکت کنندگان، میزان انسولین تولید شده به صورت درون زا (توسط لوزالمعده خودشان)، سطح قند خون و سطح HbA1C آنها را تحت نظر داشتند. HbA1c یا هموگلوبین گلیکوزیله، معیاری از میانگین سطح گلوکز (قند) خون در دو تا سه ماه گذشته است.

باریسیتینیب، آنزیمی را مسدود می کند که به طور معمول به انتقال سیگنال هایی که سیستم ایمنی و التهاب را تنظیم می کنند، کمک می کند. این دارو در حال حاضر برای درمان آرتریت روماتوئید که یکی دیگر از بیماری های خود ایمنی است، تجویز می شود. تصور می‌شود که این دارو به طور مشابه پاسخ ایمنی علیه سلول‌های تولیدکننده انسولین را در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 اخیراً تشخیص داده شده، کاهش می‌دهد، بنابراین شروع علائم کامل بیماری را به تاخیر می‌اندازد، کنترل قند خون را بهبود می‌بخشد و پتانسیل مضر اثرات طولانی مدت دیابت را بر سلامتی افراد کاهش می‌دهد.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2023-12-world-first-human-trial-arthritis-drug.html